Toen ik laatst een avonddienst werkte,  schoot de gedachte door me heen dat een zorgvrijwilliger ook overeenkomsten heeft met de Grote Vriendelijke Reus. Een prachtig kinderboek geschreven door Roald Dahl over een dromen-verzamelende reus.

Het was inmiddels donker, de sfeer in de hospice verandert daardoor voelbaar. Ik hou van de intimiteit van de avonddienst, daarom werk ik het liefst in de avond.

Mevrouw van kamer 5 vertelde me over haar leven.
“Weet je vroeger had ik geen moeite met alleen zijn, maar nu wel”, vertrouwde ze me toe.  De oude vrouw vertelde dat ze het lastig vond haar jongste, een 50 jarige, achter te laten. “Hij hangt meer aan me en kan me denk ik moeilijk missen.”

Ik liet haar vertellen en hoorde flarden uit haar leven. Hoe bijzonder om alle verhalen van de gasten als opgevangen stukjes leven te mogen verzamelen en in mooi symbolische flesjes te stoppen. Net als de Grote Vriendelijke Reus dromen verzamelde. De verhalen van de gasten verrijken mijn leven,  dat maakt mijn werk als zorgvrijwilliger zo bijzonder.