Meneer V. 97 jaar, komt vrij kwiek het hospice binnen. Toch zal hij binnenkort sterven, hij heeft daar vrede mee.
Al snel zegt hij dat hij dol is op vogeltjes en daarom zijn tuin mist. Mijn collega koopt een voederbakje en hangt dat aan zijn raam. Helaas komen er niet snel vogeltjes op af. Daarop besluit onze creatief begeleidster om samen met meneer vogeltjes van wol vilt te maken. Ze staan te pronken op zijn tafel.

En dan, geheel onverwacht, kort voordat meneers einde daar is, zit er buiten een roodborstje op de voederplank.

Ik heb zelden zo’n mooie glimlach gezien als die dag van meneer V.